هایپروایزر (Hypervisor) نرم‌افزاری برای ایجاد ماشین‌های مجازی است که به شما اجازه می‌دهد چندین سیستم‌عامل را روی یک سرور فیزیکی اجرا کنید. این رویکرد به بهینه‌سازی مصرف منابع، امنیت داده‌ها، آپتایم زیرساخت و مقیاس‌پذیری بهتر کمک می‌کند. بسته به نوع هایپروایزر، این نرم‌افزار در سطح بالایی سخت‌افزار فیزیکی یا به‌عنوان یک برنامه در سطح نرم‌افزاری اجرا می‌شود.
از هایپروایزر در یک محیط سرور مجازی به منظور ساخت، جداسازی و تخصیص منابع بین نمونه‌های مجازی استفاده می‌شود. برای کمک به درک این فناوری، در این مقاله هر آنچه که باید درباره هایپروایزر بدانید، از نحوه کار گرفته تا مزایای آن را توضیح می‌دهیم. همچنین با مطالعه مقاله پیش رو می‌توانید با انواع، ویژگی‌ها، موارد استفاده و نحوه انتخاب یک هایپروایزر مناسب برای نیازهای خود آشنا شوید.
هایپروایزر چیست؟
هایپروایزر نرم‌افزاری است که با استفاده از آن ماشین‌های مجازی مجزا را در یک سرور ایجاد می‌کنند. هایپروایزر این امکان را به شما می‌دهد تا چندین سیستم‌عامل را روی یک ماشین میزبان اجرا کنید که هر کدام دارای منابع اختصاصی خود هستند.
ایجاد یک محیط میزبانی با قابلیت استفاده توسط چند کاربر به منظور بهینه‌سازی منابع و هزینه‌ها عملکرد اصلی هایپروایزر را تشکیل می‌دهد. علاوه‌براین، هایپروایزر به‌عنوان یک سیستم بازیابی از فاجعه عمل کرده و ایمنی داده‌ها را تضمین می‌کند.
هایپروایزر چگونه کار می‌کند؟
یک هایپروایزر یا یک مانیتور ماشین مجازی (VMM) یک لایه انتزاعی (مجزا) را بین سخت‌افزار فیزیکی و نرم‌افزار ایجاد می‌کند. هایپروایزر منابع محاسباتی میزبان از جمله پردازنده، رم و فضای ذخیره‌سازی را جمع‌آوری می‌کند.
یک ماشین مجازی با ارسال درخواستی به ماشین میزبان به این منابع سخت‌افزاری دسترسی پیدا می‌کند که ترجمه آن برعهده لایه انتزاعی است. برای تسهیل ارتباطات و انتقال داده‌ها، هایپروایزر از روش‌های مختلفی از جمله فراخوانی API استفاده می‌کند.
به هر ماشین مجازی، براساس درخواست یک سیستم‌عامل مهمان (OS)، رم و پردازنده و تخصیص شبکه اختصاص می‌یابد. از آنجایی که هایپروایزر منابع را به‌صورت پویا تخصیص می‌دهد قادر است براساس نیازهای موجود در نمونه‌های مختلف، سخت‌افزار را مجددا توزیع کند.
تخصیص منابع مستقل همچنین یک لایه جداسازی بین نمونه‌ها ایجاد می‌کند. این امر به کاربران اجازه می‌دهد تا سیستم‌عامل و نرم‌افزار خود را بدون تاثیر بر انواع دیگر سرور مجازی دیگر نصب کنند.
به‌عنوان مثال، کاربران می‌توانند با یک سرور ویندوز سیستم‌عامل‌های مختلفی مانند FreeBSD را از میزبان نصب کنند. علاوه‌براین، جداسازی به بهبود امنیت کمک می‌کند و نقایص امنیتی و حملات سایبری به یک ماشین مجازی روی دیگران تاثیری نخواهد داشت. اگر یک سیستم‌عامل از کار بیفتد، بقیه نمونه‌ها بدون وقفه به کار خود ادامه می‌دهند.
چرا از هایپروایزر استفاده کنیم؟
هایپروایزر این امکان را به شما می‌دهد تا یک زیرساخت فناوری اطلاعات مقرون‌به‌صرفه ایجاد کنید. به‌جای راه‌اندازی چندین سرور فیزیکی، هاستینگ‌ها می‌توانند یک ماشین حاوی چندین نمونه مجازی را برای استفاده بسیاری از کاربران یا برنامه‌ها مستقر کنند.
راه‌اندازی چندین سرور فیزیکی ممکن است به این دلیل که امکان تغییر منابع وجود ندارد، ممکن است به هدر رفتن منابع محاسباتی منجر شود. هایپروایزرها به وب هاستینگ‌ها اجازه می‌دهند تا سخت‌افزار بلا استفاده را برای نمونه‌ای دیگر اختصاص دهند تا استفاده بهینه‌تر و عملکرد بهتر سیستم را تجربه کنند.
از دیگر مزایای هایپروایزرها می‌توان به ساده‌سازی مقیاس‌پذیری زیرساخت میزبانی برای بار کاری بیش‌تر اشاره کرد. به‌عنوان مثال، می‌توانید خیلی سریع یک نمونه مجازی اضافی با منابع مجازی اختصاصی را برای اجرای یک کار جدید فراهم کنید.
همچنین می‌توانید به‌راحتی ماشین‌های مجازی را با همان هایپروایزر و بدون مشکل ناسازگاری به هاست دیگری منتقل کنید. این قابلیت به شما اجازه می‌دهد تا بدون پیکربندی مجدد محیط مجازی به یک ماشین با عملکرد بالاتر دسترسی پیدا کنید.
انواع هایپروایزر
بسته به موقعیت لایه انتزاعی، دو نوع هایپروایزر وجود دارد، هایپروایزر نوع 1 و نوع 2. هر دو نوع اهداف یکسانی را دنبال می‌کنند اما در موارد استفاده و مزایا با یکدیگر تفاوت‌هایی دارند.
نوع 1) هایپروایزر Bare-Metal
هایپروایزرهای Bare-Metal یا نوع 1 برای ایجاد و مدیریت سیستم‌عامل‌های مهمان بر روی سخت‌افزار فیزیکی اجرا می‌شوند. این نوع هایپروایزر تخصیص منابع ماشین‌های مجازی را مستقیما به هاست برنامه‌ریزی می‌کند و تاخیر را کاهش می‌دهد و عملکرد را بهبود می‌بخشد.
هایپروایزرهای نوع 1 به‌عنوان یک سیستم‌عامل سبک عمل می‌کنند که می‌تواند به‌صورت پویا منابع را برای به حداکثر رساندن ظرفیت سخت‌افزار میزبان اختصاص دهد. از آنجایی که این فناوری‌های مجازی ساز قدرت محاسباتی را به‌صورت پویا اختصاص می‌دهند، هر ماشین مجازی تنها زمانی آستانه مجاز خود می‌رسد که بار کاری به مرز محدودیت‌های منابع سخت‌افزاری رسیده باشد.
علاوه‌براین، کاربران به‌راحتی می‌توانند هایپروایزرهای نوع 1 را به میزبانی دیگری منتقل کنند، زیرا به سیستم‌عامل میزبان وابسته نیستند. هایپروایزر نوع 1 همچنین امنیت را بهبود می‌بخشد، زیرا نقص در نرم‌افزار ممکن است سطح حمله در ماشین‌های مجازی را افزایش دهد.
به دلیل عملکرد بالاتر، هایپروایزر نوع 1 معمولا در یک دیتاسنتر سازمانی و زیرساخت ارائه‌دهنده خدمات مانند هاستینگ وب استفاده می‌شود. به‌این‌ترتیب، هایپروایزر Bare-Metal به دلیل فرایند پیچیده راه‌اندازی، به‌طور کلی برای کاربران جدید مناسب نیست.
از نمونه‌های محبوب این هایپروایزر می‌توان به Microsoft Hyper-V و VMware vSphere اشاره کرد. درعینحال، گزینه‌های رایگان شامل ماشین مجازی مبتنی‌بر هسته منبع باز (KVM) و Oracle VM نیز در دسترس قرار دارد.
توجه: اگرچه KVM بر روی هسته لینوکس اجرا می‌شود، اما به دلیل توانایی آن برای دسترسی مستقیم به سخت‌افزار زیربنایی، یک هایپروایزر نوع 1 در نظر گرفته می‌شود.
نوع 2) هایپروایزر Hosted
هایپروایزر نوع 2 یا Hosted بر روی یک سیستم‌عامل معمولی اجرا می‌شود. از آنجایی که تخصیص منابع VM را مستقیما در برابر سخت‌افزار اصلی برنامه‌ریزی نمی‌کند، سرعت و کارایی فرایند پایین‌تر از نوع 1 است.
بهینه‌سازی و مدیریت منابع نیز انعطاف‌پذیری کم‌تری دارد زیرا برخی از هایپروایزرهای نوع 2 نمی‌توانند سخت‌افزار محاسباتی را به‌صورت پویا تخصیص بدهند. به‌عنوان مثال، یک ماشین مجازی در صورت اختصاص 8 گیگابایت رم، همیشه همین مقدار حافظه رم را مصرف می‌کند.
این معماری هایپروایزر همچنین به دلیل سطح ایزوله پایین‌تر، امنیت کم‌تری نسبت به نوع 1 دارد. علاوه‌براین، یک آسیب‌پذیری امنیتی در سیستم‌عامل میزبان نیز ممکن است نمونه‌های مجازی دیگر را در معرض خطر قرار دهد.
با وجود اشکالاتی که در هایپروایزر نوع 2 وجود دارد، اما راه‌اندازی و مدیریت آن آسان‌تر است. می‌توانید فناوری مجازی سازی را به‌عنوان یک برنامه نرم‌افزاری (درست مانند سایر برنامه‌های کامپیوتری) روی یک سیستم شخصی نصب کنید.
این نوع هایپروایزر برای اجرای ماشین‌های مجازی با سیستم‌عامل‌های مختلف به منظور تست یا توسعه ایده‌آل است. نمونه‌های معروف هایپروایزر Hosted عبارتند از VirtualBox اوراکل، VMware Fusion و Windows Virtual PC.
ویژگی‌های کلیدی هایپروایزر
هایپروایزها چندین ویژگی حیاتی برای ایجاد زیرساخت میزبان سرور مجازی دارند. برخی از مهم‌ترین ویژگی‌ها را در ادامه بررسی می‌کنیم:
ایجاد ماشین مجازی (VM)
هایپروایزرها این امکان را به کاربران می‌دهند تا چندین نمونه مجازی جداشده را روی یک ماشین فیزیکی ایجاد کنند. علاوه بر بهینه‌سازی هزینه‌ها، مجازی‌سازی سرور به بهبود توزیع بار کاری نیز کمک می‌کند.
تخصیص منابع
کاربران می‌توانند از هایپروایزرها برای تخصیص منابع سرور به‌صورت پویا بین نمونه‌های مجازی استفاده کنند. این ویژگی به محیط‌های دیگر اجازه می‌دهد تا از مازاد توان محاسباتی برای عملکرد پایدارتر بهره ببرند.
اسنپ‌شات
یک هایپروایزر می‌تواند وضعیت سیستم و تنظیمات ماشین مجازی را در یک زمان خاص ذخیره کند. این نقطه بازیابی به کاربران اجازه می‌دهد پس از وقوع رخدادها یا هنگام کلون کردن نمونه‌های سرور به‌راحتی داده‌های خود را بازیابی کنند.
Live Migration
کاربران می‌توانند یک نمونه مجازی را بدون ایجاد اختلال در فرایندهای در حال اجرا یا ایجاد خرابی به یک میزبان فیزیکی یا سرور اختصاصی دیگر منتقل کنند. این ویژگی علاوه بر ساده‌سازی انتقال داده‌ها، با سوئیچ کردن از یک سیستم خراب به یک سرور سالم، از بروز خرابی‌های جدی جلوگیری می‌کند.
نظارت و مدیریت منابع
مدیران سیستم می‌توانند مخزن منابع سخت‌افزاری را به نمونه‌های مختلف اختصاص داده یا مجددا تخصیص دهند. علاوه‌براین، آن‌ها به‌راحتی می‌توانند با استفاده از نرم‌افزار Hypervisor مصرف منابع چند نمونه را از یک مکان تحت نظر داشته باشند.
جداسازی‌ها تضمین می‌کند که کاربران می‌توانند محیط میزبانی خود را آزادانه پیکربندی کنند و محرمانه بودن داده‌ها را بهبود بخشند. به‌عنوان مثال، آن‌ها می‌توانند سیستم‌عامل‌ها و نرم‌افزارهای مختلفی را با توجه به نیاز برنامه‌های میزبانی‌شده نصب کنند.
علاوه‌براین، برای هر محیط مجازی یک آدرس IP اختصاصی فراهم می‌شود که امکان فعال کردن دسترسی روت و قابلیت شخصی‌سازی بالا را برای کاربران میسر می‌کند. سیستم‌های اسنپ‌شات و خرابی هایپروایزر نیز کمک می‌کند تا امنیت و آپتایم سرور مجازی بهبود یابد.
موارد استفاده از Hypervisor
در این بخش با چندین مورد از کاربردهای رایج هایپروایزر و مزایای آن‌ها آشنا می‌شوید.
ادغام و یکپارچه سازی سرور
هدف از ادغام به حداقل رساندن تعداد ماشین‌های فیزیکی برای ایجاد زیرساخت و بهینه‌سازی استفاده از منابع است. کاربران می‌توانند به منظور ایجاد چندین نمونه مجازی با تخصیص منابع سخت‌افزاری پویا از قابلیت‌های مجازی‌سازی سرور هایپروایزر بهره ببرند.
یکپارچه‌سازی علاوه بر صرفه‌جویی در هزینه‌ها، مصرف برق را کاهش می‌دهد و فرایند تامین سیستم را تسریع می‌کند. علاوه‌براین، با استفاده از نرم‌افزار مدیریت هایپروایزر مانند مدیر ماشین مجازی Red Hat، می‌توان همه چیز را از یک نقطه واحد مدیریت کرد.
ادغام کردن همچنین این امکان را به شما می‌دهد تا زیرساخت میزبانی را به‌راحتی مقیاس‌دهی کنید. به‌جای راه‌اندازی یک ماشین فیزیکی دیگر، استقرار ماشین مجازی به شما اجازه می‌دهد به‌راحتی یک محیط ایزوله جدید را برای اجرای یک بار کاری و برنامه اختصاصی ایجاد کنید.
محیط‌های تست و توسعه
ایزوله‌سازی هایپروایزر به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد تا به‌راحتی یک محیط تست و توسعه جداگانه را راه‌اندازی کنند. آن‌ها می‌توانند این کار را با ایجاد یک ماشین مجازی در همان سرور یا در سیستم‌های محلی خود انجام دهند.
این ویژگی توسعه‌دهندگان را قادر می‌سازد تا تغییرات جدید در سرویس‌ها یا برنامه‌های خود را بدون تاثیرگذاری بر سرور زنده به‌طور دقیق آزمایش کنند. علاوه‌براین، آن‌ها می‌توانند تخصیص منابع ایده‌آل برای برنامه‌ها را قبل از استقرار به‌صورت زنده تعیین کنند.
راه‌اندازی یک محیط توسعه مجازی ساده است، زیرا هایپروایزرها به کاربران اجازه می‌دهد با کلون کردن ماشین‌های مجازی یک محیط زنده را ایجاد کنند. این قابلیت تطبیق پیکربندی‌ها و وابستگی‌ها بین دو نمونه را تضمین و دقت تست‌ها را حفظ می‌کند.
ویژگی‌های اسنپ‌شات و بازگشت به وضعیت قبل در ماشین مجازی نیز به بهبود کارایی فرایند توسعه کمک می‌کند. به‌جای بازگرداندن دستی تغییرات، توسعه‌دهندگان می‌توانند به‌راحتی سیستم را در صورت مواجهه با خطا به حالت قبلی بازگردانند.
بازیابی از فاجعه
ادمین‌های سیستم معمولا هایپروایزرها را برای استراتژی بازیابی از فاجعه و حفاظت از داده خود مستقر می‌کنند. علاوه بر ویژگی‌های اسنپ‌شات، ماشین‌های مجازی قابلیت حمل و سازگاری بسیار بالایی با سخت‌افزارهای مختلف دارند. این ویژگی به آن‌ها اجازه می‌دهد تا بدون بروز مشکلات سازگاری، با سیستم دیگری سازگار شوند.
به‌علاوه، هایپروایزرها قابلیت تکرار را ارائه می‌دهند که به مدیر سیستم اجازه می‌دهد ماشین‌های مجازی زنده را به سرورهای پشتیبانی منعکس (Mirror) کند. برخی نیز داده‌ها را به‌صورت بی‌درنگ تکرار می‌کنند تا از دست رفتن داده‌ها به حداقل برسد.
این قابلیت‌ها به کاربران اجازه می‌دهد تا در صورت خرابی سیستم فعلی، ماشین مجازی را به‌سرعت بین هاست جابه‌جا و آپتایم را حفظ کنند.
اگر حادثه‌ای در ماشین زنده اتفاق بیفتد، هایپروایزر سیستم مدیریت خطای خودکار را فعال می‌کند تا یک سیستم ثانویه را به‌عنوان هاست اصلی جدید معرفی کند.
شما می‌توانید سرور مجازی پشتیبان را در همان دستگاه یا یک دستگاه ریموت در یک مکان جغرافیایی دیگر تنظیم کنید. یک دستگاه ریموت به شما کمک می‌کند تا در صورت بروز بلایای طبیعی، آپتایم بالا را حفظ کنید.
زیرساخت دسکتاپ مجازی (VDI)
هایپروایزر به کاربران اجازه می‌دهد تا چندین سیستم‌عامل مهمان را در یک سرور اجرا کنند تا به‌این‌ترتیب یک زیرساخت دسکتاپ مجازی (VDI) ایجاد شود. این رویکرد در واقع محیط‌های دسکتاپ ریموت را در دسترس کاربران قرار می‌دهد که می‌توانند با استفاده از یک پروتکل امن به آن‌ها دسترسی داشته باشند.
VDI برنامه‌ها و دسترسی به داده‌ها را بهبود می‌بخشد زیرا کاربران می‌توانند با اتصال به دسکتاپ مجازی، در هر جایی که هستند آن‌ها را مدیریت کنند. علاوه‌براین، می‌توانید از هر دستگاهی برای دسترسی به نمونه ریموت استفاده کنید.
صرف‌نظر از مشخصات دستگاه کاربران، آن‌ها می‌توانند از قابلیت‌های سخت‌افزاری کامل سرور میزبان لذت ببرند زیرا بارهای کاری به‌صورت ریموت اجرا می‌شود. علاوه‌براین، تمام داده‌ها در یک مکان متمرکز قرار می‌گیرد و خطرات امنیتی را زمانی که دستگاه‌های اندپوینت در معرض خطر قرار می‌گیرند به حداقل می‌رساند.
با توجه به این مزایای، شرکت‌ها برای فراهم کردن امکان کار به‌صورت ریموت از VDI استفاده می‌کنند. به‌جای تهیه یک دستگاه اختصاصی برای هر کاربر، کسب‌وکارها می‌توانند با راه‌اندازی VDI هزینه‌ها و تلاش لازم برای راه‌اندازی را به حداقل برسانند.
همچنین مدیریت زیرساخت با این شیوه ساده‌تر می‌شود زیرا مدیر سیستم می‌تواند تمام سیستم‌ها را مستقیما از ماشین میزبان مدیریت کند.
پردازش ابری
ارائه‌دهندگان پردازش ابری به منظور ارائه زیرساخت به‌عنوان یک سرویس (IaaS) از یک هایپروایزر برای انتزاع سرورهای خود استفاده می‌کنند. این فناوری آن‌ها را قادر می‌سازد تا محیط‌های مجازی ایزوله‌شده براساس تقاضا را برای میزبانی برنامه‌های کاربران فراهم کنند.
در محیط‌های ابری، کاربران می‌توانند همه برنامه‌های لازم را در نمونه‌های مجازی جداگانه که در یک سرور واحد ایجاد شده‌اند میزبانی کنند. به‌عنوان مثال، آن‌ها می‌توانند بخش فرانت‌اند سرویس، پایگاه داده، ران‌تایم، میان‌افزار و سیستم‌عامل مهمان را مستقر کنند.
هایپروایزرها همچنین زیرساخت را به‌راحتی مقیاس‌پذیر می‌کنند. اگر کاربر بخواهد یک برنامه جدید را مستقر کند، ارائه‌دهنده ابر می‌تواند به‌سرعت یک ماشین مجازی جدید را در سیستم میزبان ارائه کند.
اگرچه زیرساخت ابری چندکاربره محسوب می‌شود، اما جداسازی هایپروایزر به کاربران اجازه می‌دهد تا سرورهای مجازی خود را آزادانه پیکربندی و مدیریت کنند. آن‌ها همچنین می‌توانند تخصیص سخت‌افزار را براساس نیاز خود تنظیم کنند و به‌راحتی به زیرساخت دیگری مهاجرت کنند.
تقسیم‌بندی منابع
هایپروایزرها این امکان را به شما می‌دهند تا منابع محاسباتی مانند هسته‌های پردازنده، ظرفیت رم و فضای ذخیره‌سازی و پهنای باند را به‌صورت کنترل‌شده و ایزوله تقسیم کنید. این ویژگی تضمین می‌کند در یک محیط میزبانی VPS، به هر کاربر میزان یکسانی از منابع اختصاص می‌یابد.
تقسیم‌بندی منابع همچنین برای اجرای وظایف و خدمات مختلف روی یک سرور مفید است. این ویژگی تضمین می‌کند که هر فرایند منابع کافی را برای عملکرد صحیح دریافت می‌کند. تخصیص منابع کنترل‌شده و جداسازی‌ها نیز به جلوگیری از تداخل بین برنامه‌ها کمک می‌کند. در غیراینصورت، ممکن است این کار به کاهش عملکرد و بی‌ثباتی منجر شود و به قابلیت استفاده سرویس شما آسیب برساند.
علاوه‌براین، می‌توانید تخصیص منابع سایر فرایندها را برای کارهای با اولویت بالا یا فوری تغییر دهید. به‌عنوان مثال، شما می‌توانید توان محاسباتی یک سیستم تشخیص نفوذ را در طول یک رخداد امنیتی جدی اولویت‌بندی کنید.
انتخاب هایپروایزر مناسب
انتخاب نرم‌افزار هایپروایزر مناسب تضمین می‌کند که زیرساخت فناوری اطلاعات شما با نیازهایتان هماهنگ است و عملکرد مطلوبی دارد. برای کمک به تصمیم‌گیری آگاهانه، در این بخش به چند عامل مهم اشاره می‌کنیم که قبل از انتخاب یک Hypervisor باید آن‌ها را در نظر بگیرید.
هزینه
درحالی‌که برخی از هایپروایزرها منبع باز و رایگان هستند، برخی دیگر ممکن است تا چندین میلیون تومان هزینه داشته باشند. هنگام انتخاب، هزینه اولیه و هزینه‌های مداوم برای پشتیبانی یا نگهداری را در نظر بگیرید.
سازگاری
کاربران باید مطمئن شوند که نرم‌افزار مجازی‌سازی انتخابی با زیرساخت‌های فناوری اطلاعات فعلی آن‌ها شامل سخت‌افزار، راه‌حل‌های ذخیره‌سازی و اجزای شبکه سازگاری دارد. در غیراینصورت ممکن است باعث بروز مشکلاتی در عملکرد یا عملیات شود.
شیوه ارائه لایسنس
سیاست قیمت‌گذاری و ارائه لایسنس برای هر ارائه‌دهنده هایپروایزر متفاوت است. برای مثال، برخی ممکن است براساس تعداد سوکت‌ها، تعداد هسته‌ها یا ماشین‌های مجازی هزینه دریافت کنند.
راحتی در استفاده
چندین هایپروایزر در بازار وجود دارد که با ویژگی‌های کارآمد به مدیران سیستم کمک می‌کنند تا به‌راحتی چندین ماشین مجازی را تحت نظارت قرار دهند. بنابراین، گزینه‌ای را انتخاب کنید که از رابط کاربرپسند، نرم‌افزار مدیریت و ویژگی‌های اتوماسیون بهره ببرد.
امنیت
برای اطمینان از سطح ایده‌آل امنیت زیرساخت فناوری اطلاعات، کاربران باید یک هایپروایزر با ویژگی‌های امنیتی قوی مانند کنترل دسترسی مبتنی‌بر نقش، رمزگذاری دیسک و بوت امن (Safe Boot) را انتخاب کنند.
عملکرد و مقیاس‌پذیری
از آنجایی که هایپروایزرها از تعداد متفاوتی ماشین‌های مجازی، پردازنده، رم و ذخیره‌سازها پشتیبانی می‌کنند، گزینه‌ای را انتخاب کنید که برای انجام وظایف موردنظر شما مناسب باشد. همچنین باید بتوانید به‌راحتی هاست‌های بیش‌تری را اضافه کنید تا امکان مقیاس‌دهی زیرساخت فناوری اطلاعات‌تان وجود داشته باشد.
هنگام انتخاب هایپروایزر، تعیین کنید که آیا به یک گزینه محلی (On-Permis) نیاز دارید یا خارج از محل (Off-Permis). گزینه‌های محلی به فناوری مستقرشده و مدیریت‌شده اشاره دارد. این یعنی شما صاحب سخت‌افزار کامپیوتری هستید که نرم‌افزار مجازی‌سازی را روی آن نصب می‌کنید. این گزینه مشابه سرور اختصاصی است که با خرید آن تمام کارهای مربوط به پیکربندی و مدیریت سرور برعهده شما قرار می‌گیرد.
درعینحال، ارائه‌دهندگان خدمات، هایپروایزرهای خارج از محل را بر روی زیرساخت خود نصب و مدیریت می‌کنند. بنابراین، کاربران می‌توانند به منابع سخت‌افزاری مجازی دسترسی داشته باشند اما صاحب سرور فیزیکی نباشند. این گزینه برای مبتدیان مناسب است زیرا نیازی نیست کل زیرساخت را به‌صورت دستی مدیریت کنند.
برای ایجاد زیرساخت سازمانی، ما هایپروایزر نوع 1 را برای عملکرد و ایزوله‌سازی بهتر توصیه می‌کنیم. برای استفاده شخصی و محیط‌های توسعه محلی که سادگی بر عملکرد اولویت دارد، هایپروایزر نوع 2 مناسب‌تر است.
اگر به راه‌حل‌های مجازی‌سازی خارج از محل نیاز دارید، مطمئن شوید که ارائه‌دهنده هاست از هایپروایزر انتخابی شما پشتیبانی می‌کند و منابع کافی را ارائه می‌دهد. به‌عنوان مثال، یک ارائه‌دهنده ممکن است پلن‌های هاستینگ سرور مجازی KVM با پردازنده مجازی 8 هسته‌ای، 32 گیگابایت رم و 400 گیگابایت حافظه NVMe را در دسترس قرار دهد.
جمع‌بندی
هایپروایزر به کاربران اجازه می‌دهد چندین ماشین مجازی را در بالای یک سرور واحد ایجاد کنند که هر کدام دارای یک منبع و سیستم‌عامل مجزا هستند. هایپروایزر با ارائه یک لایه انتزاعی کار می‌کند که انتقال داده و تخصیص سخت‌افزار را با استفاده از روش‌هایی مانند فراخوانی API تسهیل می‌کند.
بسته به موقعیت، دو نوع هایپروایزر وجود دارد. هایپروایزر نوع 1 یا Bare-Metal سخت‌افزار میزبان را انتزاعی می‌کند و تاخیر کم‌تر و عملکرد بهتری را ارائه می‌دهد. درعینحال، هایپروایزرهای نوع 2 یا Hosted در بالای سیستم‌عامل اصلی قرار می‌گیرند.
این فناوری به صرفه‌جویی در هزینه‌ها کمک می‌کند، زیرا می‌توانید به‌جای اجرای چندین سرور، سیستم‌های مجازی زیادی را بر روی یک ماشین واحد ایجاد کنید. علاوه‌براین، ویژگی‌های اسنپ‌شات (Snapshot) و کنترل خرابی (Failover) را به منظور اطمینان از ایمنی داده‌ها و آپتایم سرور در دسترس قرار می‌دهد.
موارد استفاده رایج برای هایپروایزرها شامل یکپارچه‌سازی سرور و ایجاد یک محیط توسعه است. همچنین برای بازیابی از فاجعه، استقرار زیرساخت دسکتاپ مجازی، ایجاد محیط‌های پردازش ابری و تقسیم‌بندی منابع سرور مفید است.
برای انتخاب Hypervisor مناسب، سازگاری، ویژگی‌ها و قیمت را در نظر بگیرید. اگر به پلتفرم‌های مجازی‌سازی خارج از محل نیاز دارید، ارائه‌دهنده‌ای را انتخاب کنید که از نرم‌افزار هایپروایزر انتخابی شما پشتیبانی می‌کند و منابع محاسباتی فراوانی را ارائه می‌دهد.
سوالات متداول
تفاوت بین کانتینر و هایپروایزر چیست؟
هایپروایزر یک لایه انتزاعی (مجزا) را بر روی سخت‌افزار میزبان فراهم می‌کند. درعینحال، یک کانتینر سیستم‌عامل میزبان را مجزا می‌کند.
کانتینرها سبک هستند اما سطح ایزوله‌سازی و امنیت کم‌تری را نسبت به هایپروایزر ارائه می‌دهند. موارد استفاده رایج آن‌ها شامل استقرار خدمات است که سرعت و کارایی را در اولویت قرار می‌دهد.
هایپروایزر ابری چیست؟
در پردازش ابری، هایپروایزر یک فناوری مجازی‌سازی است که به ارائه‌دهندگان خدمات IaaS اجازه می‌دهد تا دیتاسنتر داده خود را مجزا کنند تا به‌این‌ترتیب سرورهای مجازی را در صورت تقاضا ارائه دهند. این ویژگی به کاربران اجازه می‌دهد برنامه‌های خود را در یک زیرساخت ایزوله و کاملا مقیاس‌پذیر میزبانی کنند.
نگرانی‌های امنیتی برای هایپروایزر چیست؟
نگرانی‌های امنیتی اصلی هایپروایزر شامل کنترل دسترسی نامناسب کاربر و نقص‌های امنیتی اصلاح‌نشده است.
اگر هر کاربر بتواند تمام جنبه‌های هایپروایزر شما را کنترل کند، ممکن است تغییرات غیرمجازی را ایجاد کند که به عملکرد و یکپارچگی داده‌ها آسیب برساند. درعینحال، استفاده از یک نسخه قدیمی تمام ماشین‌های مجازی را در معرض خطرات امنیتی قرار می‌دهد.
